Asset Publisher
Restytucja i czynna ochrona głuszca w Puszczy Solskiej
Aktualizacja 08.04.2020 r. przez Wojciech Smyk:
Nadleśnictwo Biłgoraj korzystając ze środków UE (Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko) oraz ze środków funduszu leśnego w ramach projektu „Restytucja i czynna ochrona głuszca w Puszczy Solskiej” zakończyło budowę ścieżki biegowo spacerowej zlokalizowanej w leśnictwie Bojary o długości ok. 5km. Ścieżka biegowo- spacerowa w formie pętli przebiega w większości po istniejącej ścieżce dydaktycznej.
Nowo powstała ścieżka, dzięki specjalnym technikom projektowania i budowy charakteryzują się:
- minimalnym wpływem na lokalny ekosystem;
- nie powodują erozji i obsuwania się gleby;
- nie wymaga dużych nakładów na jej utrzymanie;
- pozwala użytkownikom na bezpośredni kontakt z przyrodą;
- jest atrakcyjne i bezpieczna dla użytkowników przez cały rok
Nowa ścieżka jest przyjazna dla biegaczy i spacerowiczów; prowadzi w ciekawe przyrodniczo miejsca w Nadlesnictwie. Teraz można cieszyć się pięknem przyrody o każdej porze roku.
Zapraszamy miłośników spacerów i biegów na nowy obiekt!
Opis projektu
Nadleśnictwo Biłgoraj wraz z nadleśnictwami Józefów i Janów Lubelski od 2018 roku realizuje projekt „Restytucja i czynna ochrona głuszca w Puszczy Solskiej” współfinansowanym przez Unię Europejską ze środków Funduszu Spójności w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko na lata 2014-2020 (nr projektu POIS.02.04.00-00-0047/17).
Cel projektu
Poprawa warunków siedliskowych głuszca oraz wsiedlanie ptaków
Główne zadania jakie stawia projekt to m.in.:
1. Redukcja drapieżników lisów, borsuków, jenotów, kun, norek amerykańskich i tchórzy poprzez odłów i odstrzał oraz odłów i translokację jastrzębi.
2. Usuwanie czeremchy amerykańskiej oraz nadmiernej ilości podszytów i podrostów, znakowanie grodzeń.
3. Budowa wolier adaptacyjnych dla wsiedlanych ptaków (Nadleśnictwo Biłgoraj, Janów Lubelski).
4. Wsiedlenie od 50 do 80 głuszców z linii lubelskiej (Nadleśnictwo Biłgoraj, Janów Lubelski) zakupionych z Ośrodka Hodowli Głuszca w Nadleśnictwie Leżajsk.
5. Monitoring populacji głuszca poprzez obserwacje, wywieszanie fotopułapek, założenie nadajników dziko żyjącym osobnikom.
6. Odłów dziko żyjących przedstawicieli tego gatunku lub odnalezienie gniazd kur głuszca i podebranie jaj w celu zasilenia populacji, która znajduje się w Ośrodku Hodowli Głuszca na terenie Nadleśnictwa Leżajsk.
7. Badania genetyczne zarówno głuszców wsiedlanych jak i dziko żyjących.
8. Neutralizacja szkodliwych nawierzchni dróg leśnych (Nadleśnictwo Józefów).
9. Zakup i wysypywanie gastrolitów (małych kamyczków połykanych przez ptaki, które ułatwiają rozcieranie pokarmu).
10. Zmniejszenia antropopresji na miejsca gdzie bytują głuszce poprzez wybudowanie w Nadleśnictwie Biłgoraj ścieżki biegowo spacerowej a w Nadleśnictwie Józefów singletracka.
11. Zatrudnienie osoby do zarządzania projektem oraz wykonującej prace terenowe projektu.
12. Zatrudnienie naukowych opiekunów projektu.
Wartość projektu
Ogólna wartość projektu to 8 445 516,10 zł z czego maksymalne dofinansowanie z POLiŚ to 85%. Pozostałą część stanowią środki Funduszu Leśnego oraz środki własne Nadleśnictw realizujące poszczególne zadania.
Efekty ekologiczne projektu
• poprawa warunków siedliskowych poprzez: redukcję drapieżników, ograniczenie rozprzestrzeniania gatunków inwazyjnych, wycinanie podrostów, wyłożenie gastrolitów, neutralizacje szkodliwych nawierzchni dróg, kanalizowanie ruchu turystycznego,
• wsiedlenie wyhodowanych ptaków w ilości 50-80 szt., w przypadku sukcesu hodowlanego wpuszczonych zostanie więcej ptaków, wszystkie wychodowane osobniki „linii lubelskiej” zostaną wypuszczone na terenie Puszczy Solskiej.
Aby utrzymać efekt projektu konieczne będzie dalsze prowadzenie ochrony czynnej tego gatunku poprzez realizację następujących zadań: odstrzał drapieżników, ograniczenie rozprzestrzeniania gatunków inwazyjnych oraz wsiedlanie głuszca.
Zgodnie z Wytycznymi w zakresie postępowania z podejrzeniami nadużyć finansowych w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014-2020 w Centrum Koordynacji Projektów Środowiskowych uruchomiony został tzw. Mechanizm Sygnalizacyjny umożliwiający zgłaszanie podejrzeń wystąpienia nadużyć finansowych w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko. (Link poniżej)
https://www.ckps.lasy.gov.pl/naduzycia
Geocaching na terenie Nadleśnictwa Biłgoraj
Skrytka ptasi zegar. Fot. W. Śliwińska
Początek geościeżki. Fot. W. Śliwińska
Geościeżka. Fot. W. Śliwińska
Zbiornik retencyjny - miejsce ulokowania jednej ze skrytek. Fot. W. Śliwińska
Zasady użytkowania geoskrzynek. Fot. W. Śliwińska
Już jest – kolejna geościeżka
Od dziś, tj. 30.04.2021 r. można korzystać z nowej trasy ścieżki geocaching na terenie Nadlesnictwa Biłgoraj. Trasa została zlokalizowana w okolicy ścieżki edukacyjnej na terenie Leśnictwa Bojary – wzdłuż zbiornika retencyjnego oraz w pobliżu szkółki leśnej.
Ścieżka składa się z 11 skrzynek, w których zostały umieszczone gadżety. Dodatkowo w jednej z nich są certyfikaty znalazcy. Żeby zdobyć geościeżkę, trzeba odnaleźć minimum 10 skrzynek.
Cała trasa ścieżki tworzy pętlę. Poszukiwania rozpoczynamy od w okolicach parkingu leśnego przy mostku na rzece Osa, gdzie znajduje się skrzynka "Bojary 1 - OP9CLJ ", a następnie idziemy ścieżką, zdobywając kolejno następne numery skrzynek. Większość skrzynek to niewielkie pojemniki ukryte nad ziemią oraz zamaskowane w lesie.
W trakcie pokonywania ścieżki dowiecie się sporo ciekawostek ze świata przyrody oraz na temat funkcjonowania gospodarki leśnej. Na ścieżce znajdziecie kolejno skrytki „Bojary”:
1 – ptasi zegar, początek ścieżki
2 – karmowisko zwierzyny leśnej
3 – zbiornik retencyjny
4 – podszyt i podrost
5 – plantacja choinkowa
6 – ścieżka biegowa
7 – murszejące drzewo
8 - schronisko dla nietoperzy
9 – szkółka leśna
10 – wypalanie traw
11 – oddziały leśne.
Co to jest geocaching?
Jest to nowoczesna forma turystyki, zwiedzanie połączone z poszukiwaniem skarbów ukrytych przez innych użytkowników. Jest to świetna zabawa pełna przygód i wyzwań, a przede wszystkim czas spędzony w lesie, na świeżym powietrzu w formie gry terenowej, która jest przeznaczona dla każdego.
Gra polega na odnalezieniu tego, co ktoś ukrył. Główna idea polega na przekazaniu wiedzy na temat ciekawego przyrodniczo miejsca, w którym aktualnie znajduje się osoba poszukująca skrytek. Możliwe, że już wiele razy byliście w tym miejscu wcześniej, jednak teraz możecie odkryć je na nowo i dzięki opisom zamieszczonym do danej skrytki dostrzec szczegóły, na które wcześniej nie zwracaliście uwagi.
Jak grać?
Kolejno klikamy w nazwę skrzynki, aby rozwinąć jej opis, lokalizujemy punkt przy użyciu GPS, do którego chcemy dotrzeć, czytamy opis, w którym znajduje się wskazówka dotycząca miejsca umieszczenia skrzynki, a następnie rozglądamy się za pojemnikiem. Po odnalezieniu miejsca ukrycia wpisujemy swój nick używany do logowania w serwisie w papierowym dzienniku znalazcy tzw. logbooka. Dodatkowo w każdym pojemniku jest umieszczona instrukcja gry.
Co jest potrzebne, aby przystąpić do gry?
Najpierw musimy założyć i aktywować konto w serwisie www.opencaching.pl, przy czym rejestracja trwa bardzo krótko i już po paru minutach możemy zobaczyć lokalizację skrytek w naszej okolicy. W teren wystarczy zabrać ze sobą telefon z zainstalowaną aplikacją „c:geo” z dostępem do internetu. Zabierz też ze sobą coś do pisania ołówek lub długopis, ponieważ niektóre skrytki były zbyt małe, aby umieścić w nich coś do pisania.
Kolejna trasa na terenie Nadleśnictwa powstała we współpracy z Jakubem Piechotą, któremu chcielibyśmy serdecznie podziękować za pomoc merytoryczną oraz praktyczną w trakcie tworzenia ścieżki.
Zapraszamy was również do odwiedzenia ścieżki powstałej w 2020 r. w okolicach rezerwatu Obary: https://bilgoraj.lublin.lasy.gov.pl/en/witamy/-/journal_content/56/10651/38441950
Życzymy wam udanej majówki oraz owocnych poszukiwań!
Działalność edukacyjna nadleśnictwa
Edukacja łączy się ściśle z obiektami, które służą w jej przeprowadzeniu. Obiektem edukacyjnym jest nie tylko budynek czy sala edukacyjna ale również parking, ławka służąca odpoczynkowi czy tablica informatyczna.
Asset Publisher
LAS WOKÓŁ NAS
LAS WOKÓŁ NAS
Zwierzęta naszych lasów - bóbr europejski
Bóbr europejski (Castor fiber Linnaeus, 1758)
Rodzina: Bobrowate (Castoridae)
Rząd: Gryzonie (Rodentia)
Gromada: Ssaki (Mammalia)
Zasięg występowania:
Bóbr europejski występuje na znacznej części obszaru Europy i Azji. Można go spotkać m.in. na terenie Austrii, Belgii, Białorusi, Chin, Chorwacji, Czech, Estonii, Finalandii, Francji, Holandii, Litwy, Lichtensteinu, Łotwy, Mołdawi, Niemiec, Norwegii, Polski, Federacji Rosyjskiej, Słowacji, Słowenii, Szwecji, Szwajcarii, Ukrainy, Węgier. W Polsce po II wojnie światowej występowało jedynie kilka rodzin bobrów na Mazurach. Jednakże dzięki introdukcji bobra z terenów rosyjskich na tereny przygraniczne z Polską bobry powoli zajmowały coraz większe regiony kraju. W latach 1970-2000 dokonano reintrodukcji bobra na obszarze m.in. Kaszub, Śląska, Podgórza Sudeckiego, Beskidów, Gór Świętokrzyskich, Wyżyny Lubelskiej, Roztocza i Bieszczad. Obecnie bóbr europejski występuje w całej Polsce za wyjątkiem wyższych położeń górskich.
Siedlisko:
Bobry zasiedlają tereny wzdłuż cieków wodnych, naturalne i sztuczne zbiorniki wodne oraz tereny podmokłe. Najchętniej wybierają miejsca z wodą stojącą ze względu na ich tryb życia, który ściśle związany jest właśnie z wodą. Najchętniej zasiedlanymi siedliskami w lasach są łęgi oraz olsy, które obfitują w różnego rodzaju gatunki drzew i krzewów stanowiące bazę pokarmową dla bobrów. Bobry każde siedlisko potrafią dostosować do swoich preferencji bytowych co niekiedy kończy się poważnym jego zmienieniem i jest często objawem trudno odwracalnym. Najczęściej dochodzi do rozlewisk cieków wodnych i zalewania terenów suchych. W miejscu zasiedlenia kopią nory lub budują żeremia z gałązek drzew i krzewów.
Biologia:
Bobry są gatunkiem zwierząt wiodących nocny tryb życia. Są ściśle związane ze swoim terytorium, które swoim zasięgiem zwykle nie przekracza kilku kilometrów. Żerują głównie w pasie do kilkudziesięciu metrów od cieku wodnego. Jedynie sporadycznie może się zdarzyć, że oddalą się na większe odległości.
Bobry są zwierzętami posiadającymi silne więzy rodzinne. W jednej rodzinie żyje dwoje dorosłych oraz młode osobniki pochodzące z dwóch porodów. Różne źródła podają inną liczbę osobników zamieszkujących wśród 1 rodziny, przeciętnie jest to 8 osobników. Okres godów przypada na styczeń i luty. Samica, która nie zostanie zapłodniona za pierwszym razem może ponownie kopulować z dwutygodniową przerwą. Łącznie może podjąć ok. 5 takich prób. Ciąża trwa 105-107 dni. Samica może porodzić za jednym razem do 6 młodych. Młode żywią się w 1 roku po urodzeniu mlekiem matki. W kolejnym roku zmienia się ich pożywienie, gdyż pozostawiają mleko matki a zaczynają zjadać części roślin. W drugim roku życia młode mają za zadanie sprawować opiekę nad młodszym rodzeństwem. Aktywność dobowa ulega także zmianie. Przestawiają się na tryb nocny, a dzień chętnie przesypiają w odróżnieniu od 1-latków. W trzecim roku życia młody bobry rozluźniają stosunki rodzinne i coraz chętniej oddalają się od swojej nory. Aktywność bobrów znacznie spada z nadejściem zimy. W trakcie jej trwania całą rodziną spędzają czas w norze bądź żeremiu, gdzie się posilają i śpią.
Bobry żywią się różnymi częściami roślin zielnych. W okresie zimowym natomiast zjadają korę, pędy, pączki i łyko krzewów i drzew. Spośród drzew najchętniej zjadają topole i wierzby. Bobry z uwagi na dużą zawartość celulozy stosują cekotrofię, która pozwala im w dużym stopniu przetworzyć ponownie zjadany ten sam materiał pokarmowy. Przed zima z wielkim zapałem magazynują dla siebie pokarm w tzw. Spiżarniach. Najczęściej znajdują się u wylotu z nory lub w jej pobliżu zabezpieczonym miejscu np.: przed porwaniem przez nurt rzeki. Niektóre badania wskazują na rekordową objętość zgromadzonego pożywienia wynoszącą ok. 70m3.
Posiadają zdolność komunikowania się między sobą przez przybieranie różnych póz, przez różnoraki dotyk, dźwięk czy znaczenie zapachem.. W wyniku zaistnienia zagrożenia bobry używają swoich ogonów aby uderzając nimi w wodę ostrzec pozostałe osobniki.
Rozpoznawanie:
Bobry są dość łatwo rozpoznawalne gdy są całe widoczne. Mają ok. 1m długości i ważą 20-30 kg. Tułów bobrów jest krępy bez wyraźnie zaznaczonej szyi. Są pokryte gęstym futrem maści brunatnej do czarniawej z łuskowanym i spłaszczonym ogonem w kształcie łopaty, który daleka wydaje się pozbawiony włosów. Tylne łapy są większe i masywniejsze od przednich i są spięte błoną pławną. Przy odbycie widoczne są dwa gruczoły oraz dwa worki strojowe, które są używane do komunikacji zapachowej. Posiadają duże siekacze charakterystyczne dla rzędu gryzoni w kolorze brunatno-czerwonym. Podczas pływania uszy znajdują się nad powierzchnią wody. Rozróżnienie płci następuje po narządach rozrodczych.
Ochrona:
Od roku 2001 bóbr europejski podlega w Polsce ochronie częściowej. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody sytuuje bobra europejskiego na swojej liście jako LC o niższym ryzyku wyginięcia.
